5 çocuklu depremzede anne kabus dolu saatleri anlattı: Çocuklarım arasında seçim yapmak zorunda kaldım
Kahramanmaraş7,7 ve 7,6 merkezli iki deprem 11 ilde büyük yıkıma neden olurken, yüzyılın felaketi olarak nitelendirilen depremde 44 binden fazla kişi hayatını kaybetti.
SICAK HİKAYELER FELAKETİN İHTİŞAMINA BAKIYOR
Evleri yıkılan çok sayıda depremzedenin yaşadığı Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesinde kurulan çadırkenti ziyaret eden Haberler.com Genel Yayın Yönetmeni Bedia Teymur’un elindeki mikrofona anlattığı acı hikayeler de facianın vehametini gözler önüne serdi.
5 Çocuklu Depremde Kadından Yürek burkan sözler
Elbistan’da 4 katlı binada depreme yakalandıklarını anlatan 5 çocuk annesi, 2 yaşında korumasız kaldığını, çocuğuyla birlikte dışarı çıktığını, 5 yaşındaki oğlunu bırakmak zorunda kaldığını ifade etti. yaşlı kızı içeride.
“SABAH DEPREMDEN SONRA TEKRAR EVE GİRDİK”
“Çocuklarım arasında seçim yapmak zorunda kaldım, bu yüzden kendimi suçluyorum” diyen anne; “5 çocuğum var. İkisi uzak bir mahallede, üçü benimle yatıyordu. Sabah depremden sonra eve tekrar girdik. Ondan sonra çıkmakta zorlandık. engelli bir baldızı, kayınvalidem, en savunmasız çocuğum diye düşünerek önce küçük çocuğumu çıkardım, 5 yaşında kızım uyuyordu, ‘Deprem durdu’ dedik. ‘ artık olmayacak’ dediler. Yemeğimizi yedik, bulaşıkları bulaşık makinesine attık.
“KÜÇÜK ÇOCUĞUMU ALIP YAKAYA GİRMEK İSTEDİM AMA…”
İçeri adım attım Allah’ım o kadar geldi ki adım atamayız. Sonra dışarı çıkıp 5 yaşındaki çocuğum içeride diye bağırdım. Ufaklığımı alıp tekrar içeri gireceğim ama olmadı. Bir karım var ve kendini öldürüyor. ‘Çık dışarı’ dedim, ‘Çocuğun var, annen var’ dedim. ‘Nasıl getireyim’ diyor. Sallanan evden zar zor çıktı. Uyuyan çocukları uyandırdı. Tek tek getirildi. 5 yaşındaki kızımı babaannesi ‘Kalk annen gidiyor’ diyerek kaldırdı. Tek başına aşağı indi. Ağzından toz çıktı ve tek başına parçalara ayrıldı. Peki, bağırıyorum, çocuğumu emanet edecek kimse yok. Dışarıda yalnızdım. Karşımda oturan kişiye bağırıyorum, bana bağırıyor. O anda ölüm korkusu hakim oldu, korkunçtu.
“BAĞIRMAK GÜCÜM VAR”
Çocuklarımın ortasında bir seçim yapmak zorunda kaldım. Bu yüzden kendimi suçluyorum. Sanki yanlış yaptım, gerçekten mi yaptım? Tek elimle kaldırabilirdim. Ama o sırada başka kimseye ulaşamadım. Sadece bağıracak gücüm vardı. Hiçbir şey yapamadım.”
